نظر مفسران اهل سنت درمورد حضرت زهرا (س)
1. فاطمه علیهاالسلام ، محور اهل بیت علیهمالسلام
عموم مفسّران در ذیل آیه «مباهله» مطالبی نقل کردهاند که محوریّت فاطمه زهرا علیهاالسلام را نشان میدهد. آیه چنین است: «فمن حاجّک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنة اللّه علی الکاذبین»6
مسلّم است که مراد از «ابناء»، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام و از «نساء»،7 فقط فاطمه زهرا علیهاالسلام و از «انفس»، حضرت علی علیهالسلام است. طبری، رازی و زمخشری، هرسه در تفاسیر خود نقل کردهاند: وقتی پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم دلایل خود را در مورد قصّه عیسی علیهالسلام بیان داشت و نصارای نجران نپذیرفتند و بر عقیده نادرست خود درباره عیسی علیهالسلام اصرار ورزیدند؛ پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود: «انّ اللّه امرنی ان لم تقبلوا الحجّة ان اباهلکم8؛ خداوند به من دستور داده که اگر حجّت و دلیل را نپذیرفتید، با شما مباهله9 کنم.»
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم در موعد مقرّر با عبایی مشکی از خانه بیرون آمدند؛ در حالی که حسین علیهالسلام را در بغل داشتند و دست حسن علیهالسلام را گرفته بودند. حضرت فاطمه علیهاالسلام در پشت سر پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم و حضرت علی علیهالسلام نیز پشت سر فاطمه علیهاالسلام بودند. پیامبر به اهلبیت علیهمالسلام فرمود: هرگاه که من دعا کردم، شما آمین بگویید. در این حال، اسقف نجران خطاب به مسیحیان چنین گفت:
«من چهرههایی را میبینم که اگر از خدا بخواهند کوهی را از جایش بکند، چنین خواهد شد، پس مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و بر روی زمین تا روز قیامت نصرانی باقی نخواهد ماند.»
نصارای نجران از مباهله دست برداشتند و با پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم وارد مذاکرات صلح شدند و شرایط حکومت اسلامی را پذیرفتند.
زمخشری در کشّاف از امالمؤمنین عایشه و رازی در تفسیر کبیر نقل کردهاند:
هنگامی که پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم برای مباهله خارج شد، عبایی سیاه بر دوش داشت، حسن آمد، حضرت او را زیر عبا قرار داد، آنگاه حسین آمد و حضرت عبا را بر روی او نیز پوشاند. سپس فاطمه و در آخر علی علیهالسلام آمد. پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم ـ وقتی که همه آنان جمع شدند ـ فرمود: «انّما یرید اللّه لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت…»10.
از مضمون مطالب فوق، استفاده میشود که: محور اهلبیت علیهمالسلام فاطمه زهرا علیهاالسلام میباشد؛ فاطمه و پدرش، فاطمه و فرزندانش و فاطمه و همسرش.
زمخشری میگوید:
اینکه «ابناء» و «نساء» را بر «انفس» مقدّم داشت، برای این است که مکانت و منزلت آنان را روشن سازد و این، قویترین دلیل بر فضل اصحاب کسا علیهمالسلام است.
طبری میگوید:
وقتی آیه «مباهله» نازل شد، پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم به دنبال حضرت علی، فاطمه، حسن و حسین فرستاد تا به نزد حضرت آیند.
در ذیل آیه «مودّت»11 نیز مفسّران اهلسنّت به خوبی، مکانت و منزلت فاطمه علیهاالسلام و اهلبیت علیهمالسلام را بیان کردهاند.
زمخشری در ذیل آیه «قل لا اسئلکم علیه اجراً الاّ المودّة فیالقربی»، این روایت را نقل کرده است:
بعد از نزول این آیه، گفته شد: ای رسول خدا! چه کسانی قربای تو هستند که ما موظّف به محبّت و مودّت آنان شدهایم؟
حضرت فرمود: «علیّ و فاطمة و ابناهما.»12
فخر رازی در معرّفی مصداق این آیه و اهلبیت علیهمالسلام چنین گفته است:
«آل پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم کسانیاند که امر آنان به پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم برگشت میکند و هرکس که مآل کارش به پیامبر شدیدتر و کاملتر باشد، «آل» محسوب میشود. شکّی نیست که فاطمه، علی، حسن و حسین شدیدترین تعلّق و وابستگی را نسبت به پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم داشتهاند، پس آنان آل پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم هستند.»13
فخر رازی برای اثبات وجوب محبّت نسبت به حضرت فاطمه، علی، حسن و حسین علیهمالسلام چنین ادامه میدهد:
وقتی این چهارنفر؛ یعنی: فاطمه، علی، حسن و حسین علیهمالسلام مصداق اهلبیت پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم هستند، لازم میآید که از عظمت ویژهای برخوردار باشند. و بر این جایگاه رفیع و ویژه چند مطلب دلالت دارد:
1. همین آیه مودّت «…الاّ المودّة فیالقربی».
2. شکّی نیست که پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم حضرت فاطمه علیهاالسلام را دوست میداشت و فرمود: «فاطمة بضعة منّی یؤذینی ما یؤذیها».
3. نقل متواتر، دلالت میکند که حضرت رسول صلیاللهعلیهوآلهوسلم ، علی و حسن و حسین علیهمالسلام را دوست میداشت، وقتی این مطلب ثابت شد بر امّت اسلامی واجب است مانند پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم این شخصیتهای معنوی را دوست بدارند؛ زیرا قرآن میفرماید: «واتّبعوه لعلّکم تهتدون».14
در آیه دیگر آمده است: «فلیحذر الذین یخالفون عن امره»15 و در آیه دیگر: «قل ان کنتم تحبّوناللّه فاتّبعونی یحببکم اللّه»16؛ در آیهای نیز «لقد کان لکم فی رسول اللّه اسوة حسنة»17.
فخر رازی در ادامه میگوید:
دعا برای آل پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم منصب بزرگی است و از این رو در پایان تشهّدِ نماز، برای آل پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم دعا قرار داده شده است: «اللّهمّ صلّ علی محمّد و علی آل محمّد وارحم محمّداً و آل محمّد.» و این تعظیم و بزرگداشت در حقّ هیچ کس غیر از آل پیامبر یافت نمیشود. همه اینها دلالت میکند که «محبت آل محمّد» واجب است.18
زمخشری در تفسیر خود، پس از آنکه اثبات میکند مراد از «قربی» و «آل»، حضرت فاطمه علیهاالسلام و همسر و فرزندانش هستند، ادامه میدهد که رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود:
«من مات علی حبّ آل محمّد مات شهیداً، اَلا و من مات علی حبّ آل محمّد مات مغفوراً له، اَلا و من مات علی حبّ آل محمّد مات تائباً، اَلا و من مات علی حبّ آل محمّد مات مؤمناً مستکمل الایمان، اَلا و من مات علی حبّ آل محمّد بشّره ملک الموت بالجنّة، ثمّ منکر و نکیر، اَلا و من مات علی حبّ آل محمّد یزف الی الجنّة کما تزف العروس الی بیت زوجها، اَلا و من مات علی حبّ آل محمّد فتح له فی قبره بابان الی الجنّة، اَلا و من مات علی حبّ آل محمّد جعل اللّه قبره مزار ملائکة الرّحمة، اَلا و من مات علی بغض آل محمّد لم یشمّ رائحة الجنّة».19
از سخنان فخر رازی چنین بر میآید که فاطمه زهرا علیهاالسلام محور آل البیت علیهمالسلام است. وی میگوید:
«… و علیٌّ منهم لانّه کان من اهل بیته بسبب معاشرته بنت النّبی علیهالسلام و ملازمته للنّبی20؛ حضرت علی علیهالسلام به سبب زندگی و معاشرتش با دختر پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم و همراه بودنش با پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم از جمله اهل بیت است.»